دانستنیهای تنیس

در این مقاله شما با نحوه بازی تنیس، قوانین و مقررات و تاریخچه آن آشنا خواهید شد.

تاریخچه

 

ورزش تنیس در قرون دوازده و سیزده میلادی در کشور فرانسه ابداع شد. ارائه جدی این ورزش در سال ۱۸۷۲ بود که سرگرد هاری جم این ورزش را در شهر لمینگتن (انگلستان) به مردم معرفی کرد. در آن زمان مقررات و خصوصیات این ورزش با تنیس مدرن تفاوت های بسیاری داشته است. در سال ۱۸۷۷ (میلادی)، اولین بار در دنیا مسابقات تنیس با مقررات و قوانین بخصوصی در زمین‌های تنیس (باشگاه تنیس و کروکت ال انگلند) ویمبلدون برگزار گردید، محلی که هم اکنون بزرگ‌ترین مسابقات تنیس دنیا در آن برگزار می‌شود. به طور کلی تنیس اصلی‌ترین ورزش راکتی است. ورزش هایی چون پینگ پنگ، گلف و بدمینتون از تنیس منشاء گرفته‌اند.

 

تاریخچه تنیس در ایران

ظهور ورزش تنیس در ایران به بعد از جنگ جهانی دوم بازمی گردد. پیش از این در فاصله سالهای ۱۳۱۵ تا ۱۳۱۸ باشگاه بوستان ورزش که دارای چندین زمین تنیس بود، در محلی روبروی ورزشگاه شهید شیرودی فعلی به مدیریت شادروان شکوهی افتتاح شد. ورزشگاه شهید شیرودی ( امجدیه سابق ) نیز همزمان با ورزشگاه بوستان ورزش با یک زمین تنیس درمحل کنونی افتتاح و نخستین مسابقات قهرمانی تنیس کشور در سال ۱۳۱۸ در همین ورزشگاه برگزار گردید. گفتنی است که ورزش تنیس بخاطر حضور اتباع انگلیسی در آبادان رونق خاصی داشت و اولین مسابقه تنیس بین تیم های آبادان و تهران به سالهای ۱۳۱۷-۱۳۲۰بر می گردد. پس از جنگ جهانی دوم مسابقات قهرمانی تنیس کشور تاسال ۱۳۲۲ جریان داشت که برادران نعمانی ( هانری و ژوزف ) در صدر بازیکنان قرار داشتند از سال ۱۳۲۲ تا ۱۳۳۲مقام قهرمانی تنیس کشور در اختیار ژرژ آفتاندلیان قرار داشت. اولین سالی که ایران در جام دیویس شرکت نمود ۱۹۵۹ بود. تیم تنیس جام دیویس ایران به مدت ۳۱ سال در جام دیویس بازی کرده و مجموعا ۶۴ بازی انجام داده است. که حاصل آن ۳۲ برد و۳۲باخت بود. بیشترین برد از آن منصور بهرامی با ۲۴ برد است. بیشترین بازی برنده سینگل از آن تقی اکبری با ۱۷ برد . بیشترین بازی برنده دوبل ازآن کامبیز درفشی جوان با ۱۲ برد. بهترین تیم دوبل از آن کامبیز درفشی جوان و مصطفی صالح با ۶ برد . طولانی ترین بازیها از آن کامبیز درفشی جوان با ۲۲بازی است. بیشترین سال عضویت در تیم دیویس کاپ از آن تقی اکبری با ۱۵ سال است.

 

امتیاز دهی

در سطح حرفه ای مسابقات می توانند درحداقل ۳ ست یا حداکثر ۵ ست برگزار شوند. در مسابقات گرند اسلم، جام دیویس و فینال المپیک مردان بازی ها به شیوه ی دوم انجام می شوند. این در حالی است که بازی های زنان همواره حد اکثر ۳ ست هستند. بازیکنی که زودتر شش «گیم» را بگیرد برنده ی ست می شود. البته به شرطی که دو گیم از حریف جلوتر باشد. هر جا که لازم باشد باید ست را ادامه داد تا این دو اختلاف حاصل گردد. روش امتیاز بندی دیگری که می تواند جایگزین روش ذکر شده باشد، روش «تای بریک» است به شرط آنکه تصمیم به استفاده از آن پیش از برگزاری مسابقه اعلام شده باشد.

 

قوانین مربوط به بازی تنیس

در این صورت قوانین زیر باید رعایت گردد:

این روش هنگامی به اجرا در می آید که نتیجه برابر شش از نظر گیمی حاصل شده باشد. از این روش نمی توان در ست سوم در بازی سه سته و در ست پنجم در بازی پنج سته استفاده نمود باید روش عادی یعنی برد و یا اختلاف دو گیم اجرا گردد مگر اینکه پیش از مسابقه به نحو دیگری اتخاذ تصمیم شده باشد. در یک گیم  (تای بریک) روش زیر اعمال می شود. بازیکنی که زودتر ۷ امتیاز را بگیرد، برنده گیم و ست می شود به شرط آنکه دو امتیاز از حریف جلوتر باشد. اگر امتیاز او شش شود، گیم باید ادامه یابد تا این اختلاف حاصل شود. در روش (تای بریک) امتیاز دهی باید از سیستم عددی انجام شود. بازیکنی که نوبت سرویس او باشد برای تعیین امتیاز اول سرویس می کند. حریف او برای تعیین امتیازات دوم و سوم سرویس می کند و از آن به بعد هر بازیکن به تناوب برای دو امتیاز بعدی سرویس می زند تا برنده ی گیم مشخص شود. از امتیازات اول باید به تناوب از نیمه راست و چپ سرویس زد، که در ابتدا از نیمه راست شروع می شود. اگر سرویس از نیمه اشتباه زمین زده شود و معلوم نگردد تمام نتایج بازی که از آن سرویس یا سرویسهای اشتباه در محل سرویس به محض آشکار شدن باید تصحیح شود. (توضیح آنکه بجز برای امتیاز اول که سرویس از نیمه راست زده می شود، برای هر دو امتیاز بعدی تا پایان (تای ریک) هر بازیکن به ترتیب اول از نیمه چپ و سپس از نیمه راست سرویس می زنند) بازیکنان باید پس از هر شش امتیاز و در خاتمه گیم (تای بریک) اقدام به تعویض زمین بنماید.

 

نحوه امتیازدهی در گیم های معمولی

شیوه ی امتیاز دهی در گیم های معمولی بدین صورت است:

هر گاه بازیکنی امتیاز اول را بگیرد امتیاز ۱۵ برای آن بازیکن ثبت می‏شود. با گرفتن امتیاز دوم، امتیاز ۳۰ اعلام می‏شود. با گرفتن امتیاز سوم امتیاز آن بازیکن ۴۰ اعلام می‏شود. هر گاه بازیکن امتیاز چهارم را نیز بگیرد، امتیاز به صورت اعلام «گیم» مشخص می‏شود. مگر اینکه اگر هر یک از دو بازیکن سه امتیاز بگیرند، حساب امتیاز «برابر» (دیویس ) اعلام می‏شود و امتیاز گرفته شده توسط یک بازیکن به عنوان ( آوانتاژ ) امتیاز مثبت اعلام می‏شود. اگر همین بازیکن امتیاز دیگری بگیرد، برنده «گیم» می‏شود. ولی اگر حریف امتیاز بعدی را بگیرد، حساب امتیازات دوباره به صورت «برابر اعلام می‏شود. این کار به همین ترتیب ادامه می‏یابد تا آنکه یکی از بازیکنان پس از اعلام نتیجه برابر دوباره امتیاز بگیرد که نتیجه «گیم» به نفع آن بازیکن اعلام می‏شود.

 

زمین‌های تنیس

 

زمین خاکی یا تنیس خاکی

 

زمین چمن

 

سالن تنیس یا Indoor

 

زمین آسفالت (نوع بسیار نرم آسفالت ورزشی) یا Hard Court

 

راکت تنیس

 

راکت تنیس از بخش‌های زیر تشکیل شده است :

صفحه یا Head

زه یا String

دسته یا Grip

 

معیار انتخاب راکت تنیس

اندازه صفحه یا Head Size

سایز دسته یا Grip Size

وزن راکت

طول راکت

عرض Beam

میزان کشش زه یا String Tension

 

رویدادهای اصلی ورزش تنیس

چهار مسابقه بزرگ جهانی که مجموعا به گرند اسلم معروف هستند و هر سال برگزار می‌شوند مهمترین مسابقات این رشته ورزشی هستند:

 

تنیس آزاد آمریکا (US Open)

تنیس آزاد استرالیا (Australian Open)

تنیس آزاد فرانسه (Roland Garros)

تنیس قهرمانی ویمبلدون (Wimbledon)

 

معیار مهارت در تنیس

 

در آمریکا و برخی کشورهای دیگر میزان مهارت بازیکنان تنیس با نظام رده‌بندی NTRP بیان می‌شود. این نظام را انجمن تنیس ایالات متحده در سال ۱۹۷۹ مطرح کرد و تاکنون به کار می‌رود. در این نظام مهارت بازیکن با عددی بین ۱٫۰ تا ۷٫۰ بیان می‌شود. اعداد دیگر که میان این دو عدد قرار دارد هر یک به اندازه ۰٫۵ از عدد پیشین بیش‌تر است. بدین ترتیب سیزده رده داریم. در زیر توضیح هریک از این سیزده رده آمده است:

۱٫۰ این بازیکن تازه می‌خواهد تنیس را شروع کند.

۱٫۵ این بازیکن تجربه‌ای ندارد و بیشتر در تلاش است که توپ را در بازی نگه‌ دارد.

۲٫۰ این بازیکن به تجربه بیشتر نیاز دارد. ضربه‌های او آشکارا اشکال دارد ولی می‌داند که در بازی تک‌نفری با دونفری باید چگونه و کجای زمین بازی کند.

۲٫۵ این بازیکن می‌تواند حدس بزند که توپ از کجا سر در می‌آورد ولی در رسیدن به آن مشکل دارد. می‌تواند با بازیکنی در سطح خودش چند ضربه پشت سر هم مبادله کند.

۳٫۰ این بازیکن در زدن ضربه‌هایی با توان متوسط نسبتا موفق و یک‌دست عمل می‌کند ولی نمی‌تواند همه ضربه‌ها را درست بزند و ضربه‌هایش از نظر جهت و عمق و توان تنوع ندارد.

۳٫۵ این بازیکن در زدن ضربه‌های متوسط به حد اطمینان‌پذیری رسیده ولی ضربه‌هایش هنوز عمق و تنوع ندارد. می‌تواند با حالت تهاجمی در جلوی تور بازی کند. در بازی دونفره دارد به همکاری تیمی نزدیک می‌شود.

۴٫۰ ضربه‌های این بازیکن چه در فورهند و چه در بک‌هند، و در کنترل جهت‌ها و عمق ضربه‌ها، اطمینان‌پذیر است. در اجرای لاب و والی و ضربه‌های از بالای سر موفقیت دارد. در ضربه‌های سرویس گاه باعث خطای حریف می‌شود. ممکن است رلی‌ها را به خاطر بی‌صبری ببازد. به روشنی در بازی دونفره همکاری تیمی نشان می‌دهد.

۴٫۵

۵٫۰

۵٫۵

۶٫۰

۶٫۵

۷٫۰ این بازیکن به بالا ترین سطح ممکن رسیده است .

دانستنیهای فوتسال

در این مقاله شما با نحوه بازی فوتسال، قوانین و مقررات مربوط به آن موارد لازم برای بازی بهتر آشنا خواهید شد

تاریخچه فوتسال

منشا شکل گیری فوتسال به شهر مونته‌ ویدئوی اوروگوئه باز می‌گردد. در سال ۱۹۳۰، ژوان کارلوس سریانی، فوتبال ۵ نفره را برای مسابقات جوانان در YMCA پی‌ ریزی کرد. فوتسال به سرعت در آمریکای‌جنوبی بخصوص برزیل محبوبیت پیدا کرد. بسیاری از بازیکنان بزرگ و مشهور فوتبال برزیل، از طریق کسب مهارت‌های رشته ورزشی فوتسال، سبک‌ها و متدهای خود را در رشته فوتبال گسترش دادند و این موضوع زمینه مطرح شدن آنها را به عنوان بازیکنان بزرگ فوتبال فراهم کرد. بازیکنانی مانند پله، زیکو، به‌به‌تو و سایر ستاره‌های فوتبال برزیل مهارت‌های خود را از طریق بازی در زمین‌های فوتسال و شرکت در این رشته ورزشی ترقی دادند. از آن هنگام، برزیل راه خود را به سوی مطرح شدن به عنوان قطب اصلی فوتسال جهان در پیش گرفت و اکنون مسابقات این رشته ورزشی تحت حمایت فیفا در سراسر جهان برگزار می‌شود

 

اولین رقابت بین المللی فوتسال

اولین رقابت بین‌المللی فوتسال در سال ۱۹۶۵ برگزار شد، زمانی که پاراگوئه اولین جام آمریکای‌جنوبی را بدست آورد. ۶ جام دیگر در آمریکای‌جنوبی تا سال ۱۹۷۹ برگزار شد که برزیل پیروز تمامی این میادین بود. برزیل جایگاه خود را به عنوان قدرت برتر در اولین جام آمریکایی تا سال ۱۹۸۰ حفظ کرد و این جام را بار دیگر در سال ۱۹۸۴ بدست آورد.

 

قهرمانی فوتسال جهان

 

نخستین دوره قهرمانی فوتسال جهان با پشتیبانی FIFUSA (پیش از ادغام اعضای آن با FIFA در سال ۱۹۸۹)، در سائوپائولوی برزیل برگزار شد که با قهرمانی برزیل به پایان رسید. کامیابی برزیلی‌ها در دومین جام‌جهانی فوتسال در کشور اسپانیا و در سال ۱۹۸۵ تکرار شد اما در سومین جام‌جهانی در سال ۱۹۸۸ و در کشور استرالیا، برزیل مقابل پاراگوئه تن به شکست داد.

در سال ۱۹۸۹ فیفا پشتیبانی مالی مسابقات فوتسال را بدست گرفت و نخستین جام‌جهانی فوتسال با پشتیبانی فیفا در هلند برگزار شد. پس از آن، جام‌های‌جهانی در سال‌های ۱۹۹۲ در هنگ‌کنگ، ۱۹۹۶ در اسپانیا، ۲۰۰۰ در گواتمالا، ۲۰۰۴ در تایوان و ۲۰۰۸ در برزیل برگزار شد.

فوتسال در اروپا به عنوان عضو جدیدی از یوفا مطرح شده که محبوبیت و عمومیت یافتن آن مقدمه‌ای برای برگزاری مسابقات قهرمانی فوتسال اروپا شده‌است. اولین مسابقات قهرمانی، در فوریه ۱۹۹۹ در شهر گراندای اسپانیا برگزار شد و فینال پرشور و هیجانی داشت.

 

خلاصه قوانین فوتسال

 

خلاصه قوانین > قانون اول

محیط توپ حداقل ۶۲ و حداکثر ۶۴ سانتیمتر وزن توپ ۳۹۰ الی ۴۳۰ گرم (توپ نمره ۴) شناسایی استاندارد هنگامی که توپ از ارتفاع ۲ متری به زمین رها می‌شود نباید بیشتر از ۶۵ و کمتر از ۵۵ سانتیمتر از زمین مسابقه جهش نماید.

 

خلاصه قوانین > قانون دوم

تعداد بازیکنان:

یک مسابقه با شرکت دو تیم نباید بیش از ۵ بازیکن باشد که یکی از آنها دروازه بان با لباس مشخص است در شروع مسابقه حداقل بازیکن باید ۵ نفر باشد.

حداکثر بازیکن ذخیره ۷ نفر می‌باشد.

تعداد تعویض سیار نامحدود است حتی دروازه بان (رنگ لباس دروازه بان متمایز از بازیکنان) 

عمل تعویض زمانی خاتمه می‌یابد که بازیکن جانشین وارد زمین شود.

 

خلاصه قوانین > قانون سوم

وسایل بازیکن:

استفاده از کفش مخصوص برای بازیکن اجباری است

نقص این قانون بازیکن خاطی از زمین خارج فرستاده با تکمیل وسایل با اجازه داوران حتماً در هنگام توقف بازی وارد زمین شود.

 

خلاصه قوانین > قانون چهارم

برای اداره بازی یک داور اصلی یا سر داور تعیین می‌گردد. قدرت او که قانون به او تفویض نموده‌است از هنگام شروع بازی تا هنگام اتمام بازی، هر مورد مرتبط با بازی نتیجه نهایی تصمیم با اوست در صورت عدم حضور وقت نگهدار این مسؤولیت به عهده اوست.

 

خلاصه قوانین > ​قانون پنجم

کمک داور (داور دوم) بایستی برای هر مسابقه تعیین شود طرف مقابل داور اصلی انجام وظیفه می‌کند همان قدرت اجرایی را دارد به جز (همه وقایعی را که قبل در حین یا بعد از بازی می‌افتد ثبت و گزارش کند) در صورت نبودن وقت نگهدار وظیفه دارد دو دقیقه اخراجی بازیکنان و تایم یک دقیقه را محاسبه نماید و تعویض سیار صحیح انجام گرفته‌است. در صورت دخالت بی مورد از جانب کمک داور، داور اصلی بایستی او را از وظیفه آن معاف شخصی دیگری جانشین وی موضوع را گزارش کند.

تذکر: در صورت وجود اختلاف نظر بین داور اصلی و کمک داور سرداور (داور اصلی) حاکم خواهد بود.

 

خلاصه قوانین > قانون ششم

وقت نگهدار در خارج از بازی در امتداد خط میانی در منطقه تعویض بازیکنان قرار دارد. وظایف او نگهداری وقت بازی ۲ دقیقه اخراجی یادداشت تایم اوت‌ها و دادن علامت تایم اوت به داوران اعلام زمان بازی با صوت به داوران و یادداشت ۵ خطای اول هر تیم در هر نیمه که توسط داوران اعلام شده ، ثبت شماره گلزنان و بازیکنان اخراجی و اخطاری و تایم اوت‌ها آن‌ها می‌باشد.

 

خلاصه قوانین > قانون هشتم

 مدت بازی دو وقت ۲۰ دقیقه‌ای و زمان بین دو نیمه استراحت ۱۵ دقیقه‌ای می‌باشد. هر تیم می‌تواند در هر نیمه یک تایم درخواست کند (در بازی‌های حذفی در وقت اضافی تایم اوت وجود ندارد).

 

 

خلاصه قوانین > قانون هشتم

شروع بازی، برنده قرعه اختیار انتخاب زمین و بازنده قرعه ضربه شروع بازی را می‌زند. ضربه شروع به داخل زمین حریف با علامت داور اصلی خواهد بود که فاصله بازیکن مقابل با توپ ۳ متر خواهد بود. از ضربه شروع مستقیماً گل به دست نمی‌آید.

 

خلاصه قوانین > قانون نهم

توپ در بازی و خارج از بازی وقتی توپ خارج از بازی به طور کامل از خط طولی یا عرضی چه از هوا و زمین گذشته باشد. برخورد توپ به سقف سالن اوت اعلام شده و ادامه آن روی خط طولی نزدیکتر می‌باشد که توسط حریف زده می‌شود.

 

خلاصه قوانین > قانون دهم

روش به دست آمدن گل:

تمام توپ از خط دروازه بین تیرهای عمودی و افقی عبور کرده به شرطی که بازیکن مهاجم توپ را با دست یا بازو و پرتاب حمل یا هل نداده باشد.

 

خلاصه قوانین > قانون یازدهم

خطاها و رفتارهای ناشایست:

هرگاه بازیکنی سهواً یا از روی بی احتیاطی یا نیروی نامتعادل یا بیش از اندازه ۱۱ خطای زیر را مرتکب شود یک ضربه آزاد مستقیم (یک ضربه پنالتی) به نفع تیم مقابل (اگر داخل محوطه جریمه باشد) گرفته می‌شود:  لگد زدن - پشت پا زدن - پریدن روی حریف - تنه شدید و خطرناک - تنه از پشت به حریف - تف انداختن - زدن حریف - گرفتن حریف - هل دادن حریف - با شانه به حریف حمله کردن - تکل رو پا.

 

خلاصه قوانین > خطاهای منجر به اخطار:

مرتکب رفتار غیر ورزشی شدن.

با گفتار و کردار به تصمیم داور اعتراض نماید.

مکرراً قوانین بازی را نقص نماید.

شروع مجدد بازی را به تأخیر اندازد.

هنگام شروع مجدد بازی، ضربه آزاد و ضربه کرنر فاصله لازم رعایت نکند.

بدون اجازه داور وارد زمین شود.

بدون اجازه داور زمین را ترک کند.

 

خلاصه قوانین > خطاهای منجر به اخراج:

مرتکب خطای شدید بازی شود.

مرتکب برخورد با زننده شود.

روی حریف یا هر فرد دیگر تف بیندازد.

عمداً با دست زدن به توپ، حریف را از یک گل یا موقعیت گل محروم نماید.

موقعیت آشکار گل حریف به سمت دروازه در داخل پیشروی با خطای آزاد مستقیم سلب نماید.

کلمات توهین آمیز بر زبان بیاورد.

در یک مسابقه اخطار دوم بگیرد.

تذکر مهم: بازیکنی که اخراج می‌گردد، توسط داور بازی حتماً باید به رختکن هدایت شود و بعد از ۲ دقیقه تیم می‌تواند بازیکن دیگر جایگزین نماید.

 

خلاصه قوانین > قانون دوازدهم

ضربه آزاد:

تحت عنوان دو دسته ضربه آزاد مستقیم و ضربه آزاد غیر مستقیم می‌باشد. در ضربه آزاد مستقیم می‌توان مستقیماً به حریف گل زد.

 

خلاصه قوانین > قانون سیزدهم

خطاهای جمع شده:

در صورتی که خطاهای یک تیم در هر نیمه به ۵ رسیده (از خطاهای ۱۱ گانه آزاد مستقیم)، (کلیه خطاها قانون ۱۲) از آن به بعد اگر یکی از خطای قانون ۱۲ را مرتکب شود خطای ششم یک ضربه آزاد مستقیم (از نقطه پنالتی دوم) یا محل وقوع خطا (اگر محل خطا بین نقطه پنالتی دوم و دروازده حریف باشد) بدون تشکیل دیوار دفاعی به صورت مستقیم زده می‌شود.

مهاجمین و مدافعین باید فاصله ۵ متر را رعایت کنند. (خط فرضی نقطه پنالتی فاصله رعایت گردد).

تذکر: اگر خطای ششم عقبتر از نقطه پنالتی دوم بود، مستقیم به نقطه پنالتی دوم منتقل شده ضربه زده می‌شود (حق پاس دادن را ندارد).

 

خلاصه قوانین > قانون چهاردهم

ضربه پنالتی:

از نقطه پنالتی زده می‌شود. زننده ضربه باید مشخص باشد. ضربه حتماً باید به طرف جلو (دروازه حریف) زده شود.

 

خلاصه قوانین > قانون پانزدهم

ضربه اوت:

هرگاه تمام توپ از خط طولی چه از روی زمین چه از هوا بگذرد، توپ بایداز محلی که خارج شد توسط تیم مقابل با پا به داخل زمین زده شود. زننده ضربه توپ ساکن روی خط طولی یا خارج از زمین خط طولی باشد. بازیکنان تیم مقابل حداقل ۵ متر از محله ضربه باید فاصله داشته باشد. از ضربه اوت نمی‌توان مستقیم گل زد.

 

خلاصه قوانین > قانون شانزدهم

پرتاب اوت دروازه پرتاب:

پرتاب اوت دروازه مادامی در بازی است که توپ توسط دروازه بان با دست بیرون از محوطه جریمه قرار گیرد. پرتاب اوت دروازه خطای ۴ ثانیه ندارد. برگشت اوت دروازه دوباره به دروازهبان توسط مدافع (با دست لمس کردن یا کنترل) یک ضربه آزاد غیر مستقیم از محل ۶ متری انجام می‌گیرد. با پرتاب اوت دروازه نمی‌توان مستقیم گل زد.

 

خلاصه قوانین > قانون هفدهم

ضربه کرنر:

از ضربه کرنر می‌توان مستقیم گل زد. ۴ ثانیه دارد. اگر ضربه کرنر به طور صحیح زده نشود، ضربه تکرار خواهد شد. در موقع زدن خطاها توپ باید ساکن باشد. همشه برنده قرعه ی سکه صاحب زمین بازی یا زننده پنالتی یا انتخاب رنگ پیراهن می‌باشد. تیمی می‌تواند تایم استراحت بگیرد که صاحب توپ باشد مثل ضربه کرنر، پرتاب اوت، ....... دروازه بان می‌تواند در زمین حریف بیش از ۴ ثانیه بازی کند. دروازه بان نمی‌تواند در جریان بازی مستقیم توپ را با دست وارد دروازه حریف کند. پاس عقب مادامی محسوب می‌شود که توپ از ضربه مچ پا به پایین زده شود (فقط از ناحیه کفش). در زدن اوت پا روی خط نباشد.

 

دانستنی لازم پیش از فوتسال

 

گرم کردن بدن قبل از ورزش

 

.

مرحله گرم کردن و سرد کردن بدن یکی از اجزاء مهم تمرینات و مسابقات ورزشی می‌باشد. ورزشکاران باید آگاه باشند که از گرم کردن بدن نتیجه بهتری برای توانایی بدن می‌گیرند و بویژه جلوگیری از مصدومیت بدن می‌کند.

تمرینات گرم کردن عمومی عملیاتی هستند که بدن انسان را جدا از ورزش گرم و فعال می‌کند. این تمرینات برای گرم کردن ماهیچه و عضلات کلی بدن موثر هستند که از جمله مانند دویدن، بازیهای سبک یا کش دادن بدن می‌باشد. تمرینات مخصوص گرم کردن بدن برای ورزش فوتبال شامل تمرینات تکنیکی مثل توپ یک و دو کردن، پرتاب توپ یا ضرب زدن و غیره می‌باشد

در این بخش ما به تمرینات گرم کردن بدن قبل از بازی فوتبال می‌پردازیم.

 

مرحله اول

بازیکنان توسط مربی به مدت ۱۰ دقیقه آزاد است تا بازیکن با توجه به نیاز بدن خود، خود را آماده سازد که معمولاً با دویدن آرام و بعد دویدن با نرمش، نرمش در جا و کشش همراه می‌باشد.

 

مرحله دوم

دوتیم ۵ نفره تقسیم می‌کنیم

ضربه برای بازیکنان آزاد است

زمان ۷ دقیقه می‌باشد

نکته مهم اینکه باید به بازیکنان تذکر داده شود که از تک گل و یا حرکتی که باعث صدمه دیدن شود خودداری کنند

این یک تمرین ایدهآل قبل از شروع بازی می‌باشد که بازیکنان را در شرایط بازی قرارمیدهد.

 

مرحله سوم

حرکات سرعتی:

بازیکنان ۲ به ۲ تقسیم می‌شوند و کمک مربی در فاصله ۱۰ متری می‌ایستد.

معمولا ۸ بار هر بازیکن به سمت مربی با سرعت می‌دود.

دو تا سرعتی اول ۷۰% سرعت باید انجام شود تا بدن آماده سرعت صد در صد شود.

سپس ۶ بار  صد در صد سرعت باید انجام شود. در هر دفعه که سرعت زده می‌شود باید دو بازیکن هماهنگ در جا یک حرکت در جا را نیز انجام دهند، مثلا زانو بلند در جا، پا سر زدن و هد استارت زدن، غیره

در برگشت بازیکنان باید آرام آرام بر گردند بدون راه رفتن و یا ایستادن.

در پایان حرکت سرعتی تنفس گرفتن و کشش کردن لازم می‌بازد.

 

​مرحله چهارم

محل شوت به سمت دروازه می‌باشد که بعد از یک دو کردن باید به دروازه زده شود و همچنین بازیکنان بنا به نیاز خود می‌تواند کار دیگری را با توپ انجام دهند مثلا مدافع از کمک مربی بخواهد برایش پرتاپ توپ کند تا با سر و یا پا بر گرداند تا در شرایط بازی قرار بگیرد. و یا حرکت کششی و یا پا به توپ شدن و یا سرعتی کوتاه و مواردی که هر بازیکن بنا به نیاز خود احساس می‌کند.

نکته قابل توجه دیگر حضور سر مربی در زمین که می‌تواند بازیکنان را زیر نظر داشته باشد و یا اگر بازیکنی در هنگام گرم کردن مشکل و یا مصدومیت کند بتواند سریع تصمیم بگیرد برای جانشینی و همچنین با صحبت کردن بازیکنان را روحیه دهد و همچنین بتواند نفرات تیم مقابل را نیز کنترل کند.

 

تمرین هندبالی

 

​

دو تیم را به دو گروه مساوی تقسیم می‌کنیم.

بازی در منطقه ۱۸ قدم صورت می‌گیرد.

دو تیم باید بوسیله دست به همدیگر پاس دهند.

اگر بازیکنی توپ را بیش از حد معطل کند توپ به تیم مقابل داده می‌شود.

پاس اول باید بوسیله دست پرتاب شود و ضربه بعدی بوسیله ضربه سر به یار پرتاب شونده و یار دیگر خودی بازگردانده شود.
 

دانستنیهای بسکتبال

در این مقاله شما با قوانین و مقررات و تاریخچه بازی بسکتبال آشنا خواهید شد

تاریخچه بسکتبال

زادگاه بازی بسکتبال آمریکاست. این بازی در اوایل پاییز سال ۱۸۹۱ میلادی توسط شخصی به نام جیمز نای‌ اسمیت پایه ریزی و ابداع شد. اما از قرن‌ها پیش در میان ساکنان نقاط مختلف قاره ی آمریکا، به ویژه آمریکای مرکزی و جنوبی انواعی از بازی و مسابقه رایج بوده که کم و بیش به بسکتبال شباهت داشته‌ است. ​

 

سابقه تاریخی

در کشور ایران، نوعی بازی سنتی و قدیمی در میان گله دارها متداول است که آن را (پاتو) (PATO) می‌نامند. در این بازی، دو تیم سوار بر اسب در میدانی وسیع به تاخت و تاز می‌پردازند و هر تیم کوشش می‌کند توپی را که شش حلقه (مانند دستگیره) بر بدنه ی آن هست، با پرتاب کردن و پاس دادن به یاران خود، به آن سوی میدان برساند و از حلقه و توری سبدی که در انتهای میدان بر روی ستونی چوبی نصب شده، عبور دهد. این بازی تا حدی شبیه بسکتبال است، اما شباهت بازی پوک تاپوک با ورزش بسکتبال زیاد است. پوک تاپوک، در میان اقوام متمدن قاره آمریکای جنوبی و مرکزی رواج بسیار داشت به ویژه اقوام مایا و تولتک (در ناحیه مکزیک کنونی) این بازی با توپ و حلقه‌های ثابت در میدانی وسیع انجام می‌شد.

 

تولد بسکتبال

 

جیمز نای‌اسمیت یک پزشک کانادایی بود که به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کرد و تابعیت آن کشور را گرفت . در سال ۱۸۹۱ یعنی زمانی که دکتر نای اسمیت در دانشگاه ورزش اسپرینگ فیلد (واقع در ایالت ماساچوست آمریکا) درس می‌داد، رئیس دانشگاه از او خواست ورزشی ابداع کند که دانشجویان بتوانند در فصل زمستان در سالن به آن بپردازند تا آمادگی جسمانی خود را برای پرداختن به مسابقات میدانی فوتبال، هاکی و بیسبال، در فصل بهار و تابستان حفظ کند.

دکتر نای اسمیت پس از بررسی رشته‌های موجود ورزشی، دریافت که ورزش جدید باید :

توپ در آن نقش داشته باشد .

به صورت گروهی به اجرا در آید .

اصل رقابت در آن رعایت شود .

بر مهارت استوار باشد .

هیچ گونه خشونتی و برخوردهای سخت بدنی مبتنی نباشد .

حاصل این افکار و اندیشه‌ها ورزشی شد به نام بسکتبال که امروزه پس از سپری شدن نزدیک به یک قرن و اندی از اختراع آن، از پر طرفدارترین و هیجان انگیزترین رشته‌های ورزش بین‌المللی است. دکتر نای اسمیت در شروع کار دو سبد که مخصوص حمل میوه بود بر دیوار دو طرف سالن ورزش دانشگاه و در ارتفاعی بلندتر از قد یک انسان قد بلند نصب کرد و به دو گروه از ورزشکاران جوان دانشگاه آموزش داد که توپی را دست به دست بدهند و سعی کنند آن را به درون سبد بیندازند. در این حال، تیم مقابل باید بکوشد که مانع از انجام این کار شود و توپ را تصاحب کند. نخستین مسابقه‌ای که به این ترتیب و به صورتی تجربی ترتیب یافت میان دو تیم ۹ نفره در کالج اسپرینگ فیلد بود و اولین گل تاریخ بسکتبال را هم یکی از بازیکنان به نام «ویلیام چیلس» به سبد انداخت . بعدها شخصی به نام «فرانک ماهان» با توجه به اینکه در زبان انگلیسی سبد را بسکت (به انگلیسی: BASKET)‏ و توپ را بال (به انگلیسی: BALL)‏ می‌گویند، این ورزش را بسکتبال نامید . دکتر نای اسمیت، برای آنکه بازی بسکتبال خشن نشود، مقررات دقیقی برای آن به وجود آورد.​

 

مقررات اولیه بسکتبال

بعضی از مقررات اولیه بسکتبال چنین بود :

بازیکنان حق نداشتند توپ را از دست هم بربایند .

بازیکنی که توپ را در اختیار داشت، نباید با آن راه برود یا بدود .

هل دادن و هر نوع خشونت ممنوع بود .

فقط بازیکنانی که توپ را در اختیار نداشتند می‌توانستند به هر طرف بدوند و جا بگیرند .

بازیکن توپ به دست باید توپ را به طرف یاران خود پرتاب کند و به آنها برساند .

در آغاز، ته سبد بسته بود و هر بار که توپ به درون سبد می‌افتاد باید کسی به کمک نردبان توپ را از سبد بیرون می آورد. در سال ۱۸۹۲ شخصی به نام «لئو آلن» سبد بسکتبال را که تا آن روز از ترکه چوب یا الیاف بود و به همین دلیل به زودی پاره و فرسوده می‌شد، از سیم بافت تا استحکام بیشتری داشته باشد.

دیری نگذشت که این ورزش جدید طرفداران زیادی در میان دانشجویان دانشگاه اسپرینگ فیلد و دیگر دانشگاه‌ها یافت. دکتر نای اسمیت هم مقررات و قوانین بسکتبال را کامل تر کرد و نسخه‌هایی از آن را به هر دانشگاه یا باشگاهی که علاقمند بود ارسال کرد. این مقررات در سال ۱۸۹۲ میلادی به صورت کتابچه‌ای برای استفاده ی عموم منتشر شد. در سال ۱۹۳۰ دکتر نای اسمیت کتابی درباره خواص بسکتبال تالیف کرد تا نشان دهد که بازی بسکتبال گرچه بسیار پر تحرک است اما حتی برای سالمندان هم خطری ندارد و آسیبی متوجه اعضای حیاتی بدن (قلب و کلیه) نخواهد شد .​

 

قوانین ابتدایی

 

با گذشت زمان قوانینی برای انجام بازی وضع شد. مثلا تعداد بازیکنان هر تیم ۹ نفر تعیین گردید. سپس به ۷ نفر تقلیل یافت و بالاخره این تعداد به ۵ نفر کاهش یافت و تثبیت شد. هر بازیکن می‌توانست در موقع وقوع خطا به جای کلیه بازیکنان تیم خود پرتاب آزاد را انجام دهد. هر تیم می‌توانست از شروع تا پایان بازی توپ را در زمین خود به طور دلخواه نگهداری نماید. هر بار که توپ گل می‌شد بازی با بین طرفین یا جامپ بال (به انگلیسی: jump ball)‏ از وسط زمین ادامه می‌یافت. بازیکنان بلند قد می‌توانستند نزدیک سبد قرار گیرند و توپ را به آرامی در سبد جای دهند (قانون سه ثانیه وجود نداشت). در آن زمان سعی شد توجه مدیران مدارس و مسئولان سازمان‌های ورزشی را به آموزش بسکتبال جلب نمایند. باوجود این تلاش مداوم و پیگیر، آموزش بسکتبال برای مربیان حالت جنبی داشت و اساساً فعالیت آن‌ها در ورزش‌های رقابت‌آمیز دیگری مانند فوتبال آمریکایی متمرکز بود.

 

قوانین مینی بسکتبال

 

مینی بسکتبال ورزشی است که براساس بازی بسکتبال و برای بازیکنان ۱۱ و ۱۲ سال طرح‌ریزی شده است هر تیم شامل ۱۲ بازیکن، یک مربی و یک سرپرست خواهد بود اندازه زمین ۲۶ در ۱۴ متر می باشد. خطوط زمین مینی بسکتبال با آنچه در زمین بسکتبال ترسیم می شود مشابه است با این تفاوت که در مینی بسکتبال خط پرتاب ۳ امتیازی وجود ندارد تخته ها بطور قائم در انتهای زمین قرار داده شده و با خطوط اصلی موازی است، اندازه تخته ۹۰×۱۲۰ سانتی متر می باشد ارتفاع حلقه تا زمین ۲۶۰ سانتی متر با قطر ۴۵ سانتی متر می‌باشد. توپ با محیط ۷۳ سانتی متر و وزن ۴۷۵ گرم برای مینی بسکتبال استفاده می گردد. زمان بازی ۴ کوارتر ۱۰ دقیقه‌ای است که زمان استراحت بین کوارترهای اول و دوم، سوم و چهارم ۲ دقیقه و زمان استراحت بین دو نیمه بازی ۱۰ دقیقه می باشد.​

^​

۱۳ قانون اولیه بسکتبال

 

1) توپ را می توان با یک یا هر دو دست به هر جهتی پرتاب کرد.

2) به توپ می توان با یک و یا هر دو دست به هر جهتی ضربه زد (مشت زدن به توپ مجاز نیست).

3) بازیکنان نمی توانند با توپ بدوند اما می توانند آنرا از محلی که دریافت کرده اند پرتاب کنند. بازیکنی که در حال دویدن با سرعت توپ را دریافت می‌کند درصورتیکه سعی در توقف کند مستثنی است.

4) توپ باید در مابین دستان گرفته شود و از بدن نمی توان برای گرفتن توپ استفاده کرد.

5) تنه زدن، نگه داشتن، هل دادن، پشت پا زدن و یا ضربه زدن به بازیکن حریف به هر شکل، مجاز نمی باشد. اولین تخلف از این قانون توسط هر یک از بازیکنان بعنوان خطا محسوب شده و دومین خطا باعث اخراج وی تا کسب امتیاز بعدی میگردد. در صورتیکه قصد آسیب رسانی مشهود باشد، بازیکن برای تمام طول بازی اخراج شده و حق جایگزینی ندارد.

6) مشت زدن به توپ خطا محسوب می‌شود و تخلف از قوانین شماره ۳، ۴ و ۵ خواهد بود.

7) در صورتیکه هر یک از طرفین ۳ خطای متوالی انجام دهد، یک گل برای حریف منظور خواهد شد (منظور از متوالی اینست که حریف در فاصله این خطاها مرتکب خطا نشود).

8) گل زمانی اتفاق می افتد که توپ با ضربه و یا پرتاب از زمین به داخل سبد وارد شده و در آن باقی بماند، مشروط بر اینکه مدافعین گل را لمس نکرده و مزاحمتی برای آن ایجاد نکرده باشند. در صورتیکه توپ روی کناره‌ها باقی بماند و حریف سبد را حرکت دهد، گل محسوب خواهد شد.

9) در صورتیکه توپ از زمین خارج شود باید توسط اولین نفری که آنرا لمس می‌کند به داخل زمین پرتاب گردد. در صورت اختلاف نظر، سرداور باید توپ را مستقیما بداخل زمین پرتاب کند. پرتاب کننده، برای پرتاب توپ از بیرون زمین، ۵ ثانیه زمان در اختیار دارد. در صورت تخلف، توپ به حریف واگذار می شود. اگرهر یک از طرفین در تاخیر بازی پافشاری کنند، سرداور خطای آن تیم را اعلام خواهد کرد.

10) داور مسئول قضاوت برای بازیکنان است و باید خطاها را یادداشت کرده و سرداور را پس از ۳ خطای متوالی مطلع کند. همچنین وی می تواند بازیکنان را بر اساس قانون ۵ اخراج کند.

11) سرداور مسئول قضاوت روی توپ است و باید در مورد زمانی که توپ در جریان بازی است یا خارج از زمین است و مالکیت توپ و همچنین محاسبه وقت تصمیم گیری کند. سرداور باید گل شدن توپ را تعیین کند، امتیازات را محاسبه نماید و سایر وظائف معمول سرداور را انجام دهد.

12) زمان بازی دونیمه ۱۵ دقیقه‌ای و یک استراحت ۵ دقیقه‌ای بین دونیمه است.

13) تیمی که بیشترین امتیازات را در این زمان بدست آورد برنده اعلام می‌شود. در صورت تساوی، با موافقت کاپیتانهای ۲ تیم، بازی تا کسب یک گل دیگر قابل ادامه است.​

 

پیشرفت بسکتبال بعد از جنگ جهانی اول 

بعد از جنگ جهانی اول بسکتبال تبدیل به ورزشی رقابت‌آمیز و بزرگ شد. با گذشت زمان مربیان بسکتبال وضعیت مناسبی پیدا کردند و فعالیتشان مؤثر واقع شد. بسکتبال شناخته شد و به اروپا گسترش یافت. در سال ۱۹۲۴ نخستین مسابقات جهانی بین تیم‌های بسکتبال فرانسه، ایتالیا، انگلستان و آمریکا در پاریس برگزار گردید و از سال ۱۹۳۲ فدراسیون آماتوری بسکتبال در ژنو با نمایندگی چند کشور تشکیل شد. در مسابقات المپیک ۱۹۳۶ برلین برای نخستین بار ۲۳ کشور در مسابقات رسمی بسکتبال شرکت نمودند و آمریکا قهرمان المپیک گردید.

​

تجهیزات مورد نیاز

 

لباس

 

لباس بازی برای زنان و مردان بلوز بی‌آستین و شلوارک است و نام تیم در جلوی بلوز و شمارهٔ بازیکن در پشت و جلوی آن نوشته شده‌است. در بازی‌های بین‌المللی شماره‌های بازیکنان از ۴ تا ۱۵ است. بازیکنان بسکتبال معمولاً از کفش‌های ساقدار استفاده می‌کنند که از مچ پا حفاظت بیشتری می‌کند.

​

تخته

 

تختهٔ بسکتبال مستطیلی است به طول ۱٫۸۰ متر و عرض ۱٫۰۵ متر که موقعیت آن در فضای بالای زمین در دو انتهای میدان است و یک مربع به طول ۵۹ سانتیمر وعرض ۴۹ سانتیمتر داخل آن قرار دارد و باید به گونه‌ای قرار گیرد که به اندازه ۱۲۰ سانتی متر با خط انتهای زمین فاصله داشته باشد. ارتفاع تخته از کف سالن برای بزرگسالان ۲٫۹۰متر و برای نوجوانان و نو نهالان بین ۲٫۷۰ متر و ۲٫۸۰ متر است .​

 

انواع تخته

نوعی از تخته‌ها به کمک میله‌هایی آهنی از سقف سالن آویزان می‌شوند که در هنگام عدم نیاز، می‌توان آن‌ها را بالا برد و به سقف سالن متصل کرد. این نوع تخته برقی است.

نوعی دیگر از تخته‌ها با میله‌ای به زمین وصل و محکم می‌شوند.

در نوعی دیگر، تخته به وسیلهٔ پایه‌ای متحرک بر روی زمین قرار می‌گیرد.

 

حلقه

حلقهٔ بسکتبال در فاصلهٔ ۳۰ سانتی متری قاعدهٔ تخته به آن متصل می‌شود. قطر حلقهٔ بسکتبال ۴۵ سانتی متر و ارتفاع توری که به شکل سبد به آن متصل می‌شود ۳۰ سانتی متر است.

​

توپ بسکتبال

در دو سال نخست که بازی بسکتبال ابداع شد، توپ فوتبال را برای بازی به کار می‌بردند. اما چون این توپ سبک بود در سال ۱۸۹۴ میلادی اولین توپ مخصوص بسکتبال توسط یک کارخانه دوچرخه سازی تولید شد که اندکی از توپ فوتبال بزرگ تر بود. در سال ۱۹۳۷ نوع دیگری توپ بزرگ تر اما سبک تر به بازار آمد و آنگاه در سال ۱۹۴۹ توپی ساخته شد به همین شکل و اندازه و وزن فعلی که هنوز هم مورد استفاده‌است. این توپ بزرگتر از توپ‌های معمولی است و آن را از جنس چرم، لاستیک یا پلاستیک می‌سازند و هنگام استفاده باد می‌کنند. میزان فشار هوای داخل توپ باید به حدی باشد که در صورت رها شدن از ارتفاع ۱٫۸ متری، پس از اصابت به زمین کم تر از ۱٫۲ و بیش تر از ۱٫۴ متر از زمین بلند نشود. محیط یک توپ قانونی بسکتبال پس از باد شدن باید حداقل ۷۵ سانتیمتر و حداکثر ۷۸ سانتیمتر باشد. ضمن آنکه در این حال وزن توپ نباید کمتر از ۶۰۰ و بیشتر از ۶۵۰ گرم باشد. توپ این ورزش بزرگ‌ترین و سنگین‌ترین توپ بازی‌های دسته‌جمعی است.

​

قوانین بسکتبال

 

قوانین زمانی

بسکتبال در چهار دوره ۱۰ دقیقه‌ای (بین‌المللی) یا ۱۲ دقیقه‌ای (اِن.بی.اِی) انجام می‌شود. زمان استراحت بین دوره اول و دوم ۲ دقیقه  و بین دوره سوم و چهارم ۲ دقیقه و بین دوره دوم و سوم (بین دو نیمه) ۱۰ دقیقه‌ است. وقت اضافه در بسکتبال ۵ دقیقه می‌باشد. پس از استراحت بین دو نیمه زمین حمله و دفاع دو تیم عوض می‌شود. اصطلاحاً به زمین حریف، زمین حمله و به زمین خودی زمین دفاع گفته می‌شود. زمان‌های گفته شده زمان واقعی بازی است. یعنی زمانی که توپ در جریان نیست وقت بازی متوقف می‌شود. مثلاً زمانی که خطایی رخ داده‌است یا هنگام پرتاب آزاد زمان متوقف می‌شود. به همین دلیل زمان انجام یک بازی کامل بیشتر از مجموع عددی زمان‌های بالا است و معمولاً حدود دو ساعت طول می‌کشد.​

​

قانون دبل (Double)

 

دریبل کردن از زمانی شروع می‌شود که بازیکن کنترل توپ را دراختیار گرفته و با انداختن و زدن آن در تماس با زمین دوباره آن را قبل از اینکه به بازیکن دیگری برخورد کند لمس نماید. زمانی دریبل خاتمه می‌پذیرد که با دست آن را گرفته و یا اجازه دهد توپ در دست یا دست‌ها استراحت نماید. زمانیکه توپ با دست دریبل کننده در تماس نیست، تعداد گامهای برداشته محدود نخواهد بود. بازیکن مجاز نیست پس از خاتمه دریبل، برای بار دوم اقدام به دریبل نماید. درصورتی‌که این عمل را انجام دهد مرتکب تخلف «دبل» شده‌است.

اگر هنگام دریبل کردن از هر دو دست استفاده شود نیز خطای دبل محسوب میشود.

هنگام دریبل کردن میتوان با دست تمام نقاط توپ را لمس کرد مگر اینکه دست را به ناحیه ی زیرین توپ برده در این صورت نیز خطای دبل مرتکب شده.

توپ در هنگام دریبل تنها تا ارتفاع قد شخص میتواند بالا بیاید و اگر از قد بالاتر باشد خطا دبل انجام شده است.^​

​

قانون رانینگ: (تراولینگ)

بازیکنی که توپ را دراختیار دارد می‌تواند یک پای خود را به هر سمتی که می‌خواهد، یک یا چند مرتبه حرکت دهد. درصورتیکه پای دیگرش که آن را پای (پیوت) می‌نامند ثابت باشد.

رانینگ حرکتی است که بازیکن صاحب توپ در داخل زمین یک یا دو پای خود را بدون توجه به محدودیت فوق حرکت دهد یا گام‌های او با دریبل‌های بازیکن تناسب نداشته باشد.​

​

خطاهای حرکت رانینگ

دویدن با توپ بدون دریبل بیش از یک گام

برداشتن گام اضافه در سه گام، لی آپ و پاور موو ( Power move )

برداشتن گام ریز در سه گام بطوری که قابل تشخیص نباشد

کشیده شدن پا روی زمین برای فاصلهٔ بیش از ۵ سانتی متر در هر حرکت

پرش با توپ و برگشت به زمین بدون رها کردن آن . برای مثال بازیکنی که به قصد شوت، پرش جفت می‌کند اگر به زمین برسد و هنوز توپ را رها نکرده باشد، رانینگ کرده .

اگر بازیکن در اوت، هنگام پرتاب اوت با توپ حرکت کند.

​

قانون سه ثانیه

زمانی که تیمی کنترل توپ را در زمین حمله موقعی که ساعت در جریان باشد، دراختیار دارد، هیچ یک از نفرات آن تیم نمی‌تواند مدت سه ثانیه در منطقهٔ ذوزنقهٔ حریف یا روی خطوط ذوزنقهٔ حریف بماند (بایستدو حرکت نکند).

​

قانون ۲۴ ثانیه

اگر تیمی مالک توپ شده باشد. باید در عرض ۲۴ ثانیه توپ را وارد حلقه حریف بکند یا به طرف حلقه تیم مقابل شوت بزند در زدن شوت توپ باید حتماً به حلقه بخورد تا ۲۴ ثانیه صفر شود اگر توپ به تخته بخورد ۲۴ ثانیه ادامه می یابد و اگر توپ توسط تیم مقابل اوت شود باز هم ۲۴ ثانیه ادامه می یابد.

زمانی۲۴ ثانیه موقعی صفر می‌شود که :یا خطا صورت بگیرد و یا بازیکن تیم مقابل با پا توپ را به اوت بیاندازد.

اگر دستگاه ۲۴ ثانیه بوق بزند و توپ از دست بازیکن رها شده و در هوا باشد، اگر گل شود، گل قبول می باشد. اگر در هوا با دست بازیکنی لمس شود و گل شود گل مردود می‌باشد . البته این قانون کمی تغییر یافته و در صورتی که از ۲۴ ثانیه، هنوز بیش از چهارده ثانیه مانده باشد، دوباره ۲۴ ثانیه ریست میشود ولی اگر کمتر از چهارده ثانیه یا خود چهارده ثانیه مانده باشد، زمان به چهارده ثانیه ریست میشود.

 

قانون هشت ثانیه

زمانیکه یک تیم توپ را در زمین خودی تحت کنترل می‌گیرد، باید در عرض ۸ ثانیه توپ را به زمین حمله بفرستد. تخطی از این قانون، تخلف «هشت ثانیه» نامیده می‌شود و داور توپ را در اختیار تیم مقابل قرار خواهد داد.

 

قانون پنج ثانیه

بطور کلی هیچ یک از بازیکنان تیم نمی‌توانند توپ را بیش از ۵ ثانیه نزد خود نگه دارند.( در زمان دریبل این شمارش انجام نمیگیرد )

هر زمانی که بازی با پرتاب توپ از بیرون زمین بخواهد شروع شود بازیکن ۵ ثانیه زمان برای شروع در اختیار دارد.

برای پرتاب هر پنالتی، بازیکن ۵ ثانیه زمان دارد.

​

قانون نیمه (برگشت توپ به زمین دفاعی)

 

زمانی که یک بازیکن در زمین حریف (زمین حمله) مالکیت توپ را در اختیار می‌گیرد، نباید توپ را به زمین دفاعی (زمین خودی) برگرداند. چه با پاس به یاران خود چه با دریبل کردن خودش آن را به زمین خودی برگرداند. این کار یک تخلف است و توپ دراختیار تیم مقابل قرار خواهد گرفت.

​

تذکری در این رابطه

درهنگامی که فرد حامل توپ به زمین حریف وارد شد حتی اگر پای او یا توپ زیر دستش وارد زمین خودی شود خطای نیمه (half) صورت گرفته‌است.

البته ( نکته بالا پای او یا توپ زیر دستش وارد اوت (Out) شود ) در مورد وارد شدن توپ به اوت (Out) نیز صدق می‌کند.​

​

انواع خطاها

1. در طی بازی بازیکنان حق گرفتن یکدیگر و یا هل دادن، حمله کردن و یا دویدن با توپ را ندارند و در صورت انجام خطا داور توپ را به تیم حریف داده و بازی از همان نقطه خطا یا بیرون زمین پیگیری می‌شود.

2. اگر توپ دست یکی از تیم‌ها باشد و در هنگام حرکت آن را از بالای سر حریف رد کند به شکلی که دستش در زیر توپ قرار گیرد خطا است و داور توپ را به تیم مقابل داده و بازی را از نزدیک‌ترین نقطه به اوت (Out) شروع می‌کند.

3. اگر در هنگام بازی، زمانی که یکی از بازیکنان تیم مقابل در حال پرتاب توپ است دست یکی از بازیکنان به توپ بخورد خطا صورت گرفته است. اگر فرد پرتاب کنندهٔ توپ در موقعیت پرتاب‌های ۲ امتیازی باشد داور ۲ پرتاپ پنالتی را می‌دهد و اگر در موقعیت پرتاپ ۳ امتیازی باشد ۳ پرتاب پنالتی داده می‌شود. البته در این میان باید به یک مورد نیز اشاره کرد که اگر هنگام پرتاب، توپ فردی که روی آن خطا شده وارد حلقه شود، اگر در موقعیت پرتاب دو امتیاز و یا سه امتیاز باشد داور ۱ پرتاب پنالتی را حکم می‌دهد.

4. اگر توپ در زمین حریف و در موقعیت ذوزنقه در دست ما باشد وآن را به سوی تخته پرتاب کردیم و توپ به درون حلقه نرود و بدون آنکه به زمین بخورد دوباره به دست ما برسد اگر پرتاب کنیم خطا است وباید از محیط ذوزنقه خارج شویم بعد پرتاب کنیم.

5. اگر توپ در دست حریف باشد و آن را به پشت خود ببرد ویکی از هم تیمیان توپ را درآن حالت از او بگیرد خطا صورت پذیرفته‌ است.

​

نحوه پاس دادن

 

اگر فاصله ما با هم تیمیهایمان زیاد بود اول از همه باید توپ را با دو دست از دو سمت راست و چپ بگیریم به طوری که دو شصت انگشتان ما به سمت خود باشد و توپ را به دو سوم خود یا یک سوم هم تیمییمان پرتاب می‌کنیم. طوری که توپ نهایتاً به دست هم تیمیمان برسد. اگر فاصله ما با یار خودی کم بود و حریف در جلوی ما ایستاده بود می‌توانیم توپ را از زیر دست حریف به یارمان بدهیم و اگر حریف به سمت ما حمله کرد، ما می‌توانیم توپ را از یک سمت به پشت خود برده و از سمت دیگر به جلوی خود آورده و به یارمان بدهیم.

نکته : میتوانیم در خارج از زمین هم به هم تیمیمان پاس بدهیم تا پاس را او که زیر فشار پرس نیست انجام دهد این حرکت معمولاً در زمان پرس شدید بسیار کارساز خواهد بود.

​​

انواع پرتاب

 

نحوه پرتاب شوت

در تمامی پرتاب‌ها از جهات مختلف، باید به چند نکته توجه کنیم:

برای پرتاب شوت توپ را باید به شکل Tیا V برعکس گرفته شود یعنی دست چپ در کنار توپ و دست راست روی توپ (روی قسمتی که روبروی ماست )قرار دهیم.

برای پرتاب توپ باید با دست چپ به توپ جهت داده شود و با دست راست پرتاب شود؛ به طوری که تنها مچ دست خم شود.

هنگام پرتاب (۲ ثانیه قبل از پرتاب توپ به سبد) باید پاها را مقداری خم کرده و بعد به حالت اولیه در بیاوریم هنگامی که به حالت اولیه درآمد آنگاه پرتاب میکنیم.

به هنگام پرتاب پاها باید به اندازه عرض شانه باز شود.

 

پرتاب ۳ گام

 

در هنگام بازی می‌توانیم از پرتاپ‌های سه گام استفاده کنیم. سه گام به این شکل است که وقتی به نزدیکی حلقه حریف رسیدیم درهمان حالت دویدن می‌توانیم ۳ گام برداریم و توپ را به داخل حلقه بیندازیم. به شکلی که ۲ گام برداریم و گام آخر را می پریم و توپ را در حلقه بیندازیم. به علت پرش بهتر به صورت سه گام بهترین راه برای انجام دانکینگ می‌باشد .​

​

پرتاب به وسیله تخته

 

اگر روبروی حلقه بودید می‌توانید با استفاده از مربع روی تخته آن را در درون سبد بیندازید به طوری که آن را دقیقاً به وسط مربع بزنید.

اگر در دو سمت چپ یا راست حلقه بودید می‌توانید به ضلع بالایی مربع پرتاب کنید.

^{اگر زیر حلقه بودید می‌توانید از گوشه‌های مربع استفاده کنید به طوری که مقداری به سمت عقب خم شده (دراین حالت برای بهتر پرتاب کردن می‌توانید فقط یک پای خود را به سمت عقب بیاورید) و اگر به سمت چپ خم شده‌اید باید توپ را به گوشه چپ مربع بزنید و اگر به سمت راست خم شده‌اید توپ را به گوشه راست مربع بزنید.}

در تمامی این موارد سرعت توپ نقش مهمی دارد مسلم است که هر چه فاصله نزدیک تر می‌شود سرعت توپ هم باید کم تر شود.

نکته : معمولاً بازیکنهای حرفه ای بدلیل پایین آمدن درصد موفقیت از تخته برای زدن گل استفاده نمیکنند.

 

بلاک Block

 

در هر پرتاب باید به زاویه توپ توجه داشت. زیرا اگر زاویه پرتاب ما کم باشد و یا پرتاب ما در زمان نادرست صورت گیرد توپ در اصطلاح بلاک (Block) می‌شود. اکثر مواقع بهترین زاویه برای پرتاب توپ زاویه ۴۵ درجه‌ است.

​

پرتاب ریباند

اگر تیم ما توپ را به سوی حلقه حریف پرتاب کرد و آن وارد سبد نشد، می‌توانیم با روش ریباند آن را وارد سبد کنیم. روش ریباند اینگونه‌است که در هنگامی که توپ توسط یار ما زده شد و به تخته برخورد کرد و درون سبد قرار نگرفت، ما می‌توانیم هنگامی که توپ در حال برگشتن است پریده و توپ را در همان حال که پایمان روی زمین نیست با دست آرام به تخته زده و آن را درون سبد جای دهیم . البته ما میتوانیم توپ را گرفته و به زمین برگردیم و یک شوت آرام زده و توپ را وارد سبد کنیم.

​

تاریخچه دوچرخه سواری

با تاریخچه دوچرخه و انواع مسابقات آن آشنا شوید.

تغییرات دوچرخه از قدیم تا امروز

استفاده از وسایل نقلیه‌ای که دارای دو چرخ بوده و نیازمند حفظ تعادل از سمت شخص سوار روی آن هستند، به عنوان وسیله‌ای برای جابجایی در حدود اوایل قرن 19 بازمی‌گردد. درباره‌ی اختراع دوچرخه داستان‌های متعددی وجود دارد که اعتبار هیچ‌کدام تأییدشده نیست. برای مثال یکی از این نظریه‌ها به سال 1493 بازمی‌گردد و ابداع دوچرخه را به شخصی به نام گیان کاپورتی نسبت می‌دهد. این دوچرخه‌ها دارای دو چرخ بودند و روی یک سطح محکم چوبی قرار داشتند. این دوچرخه فرمان نداشت و کنترل دوچرخه تنها با خم شدن انجام می شد.

 

اولین مدعی معتبر برای استفاده از دو چرخه فردی به نام داریس در آلمان بود. او نام این وسیله را داریسین نامید. داریس در سال 1818 حق انحصاری این اختراع را به نام خود ثبت کرد. این دوچرخه اولین وسیله دوچرخ تجاری موفق و قابل هدایت بود.

 

در طی سال‌های 1820 تا 1850 تاریخ شاهد تغییرات زیادی در وسایل نقلیه مربوط به انسان بوده است. اغلب این وسایل از تکنولوژی هایی مشابه داریسین استفاده کرده‌اند. در این وسایل نیاز به حفظ تعادل از سمت فرد از بین رفته و سه یا چهارچرخ با طراحی‌های متفاوت در آنها وجود داشت. در این چرخ‌ها از پدال و رکاب استفاده می‌شد. اما این وسایل اغلب به علت وزن زیاد با مشکلاتی مواجه می شدند.

 

اولین دوچرخه مشهور

اولین دوچرخه‌ی بسیار مشهور و پرفروش در فرانسه طراحی شد. این وسیله دارای محور دوار و پدال هایی بود بر روی چرخ جلو قرار داشتند. این نوع پدال باعث می شد که فرد سوار راحت تر بتواند دوچرخه را به سرعت های بالاتر برساند، اما پدال زدن بر روی چرخی که برای هدایت دوچرخه هم مورد استفاده قرار میگرفت کار سختی بود.

 

در مرحله بعد، دوچرخه‌ها به گونه‌ای طراحی می‌شدند که چرخ جلو بسیار بزرگ بود. این کار افزایش سرعت را ممکن می‌ساخت. در این دوچرخه چرخ عقب کوچک‌تر شده و قاب دوچرخه سبک تر ساخته شده بود.

مسلماً ساخت دوچرخه امن، مهم‌ترین تغییر در تاریخ دوچرخه‌ بوده است. با این تغییر استفاده از دوچرخه و دیدگاه عموم مردم نسبت به آن، از یک وسیله‌ی خطرناک برای تفریح جوانان، به وسیله‌ای برای حمل‌ونقل آقایان و خانم‌ها در هر سنی تغییر کرد. در سال 1885 فردی به نام " جان استارلی" نخستین دوچرخه ایمن را تولید کرد. در این دوچرخه سایز چرخ‌ها یکسان بوده و زنجیری چرخش پدال ها را به چرخ پشت منتقل می کرد.

 

در قرن بیست و یکم، تکنولوژی به طور متوالی در دوچرخه مورد استفاده قرار گرفت: در طراحی، ساخت و استفاده از آن‌ها. بدنه و قطعات دوچرخه سبک تر شده و با استفاده از طراحی‌های رایانه‌ای خاصیت آیروداینامیکی آن بیشتر شده است.

 

دوچرخه‌سواری

از حدود سال های 1890 به بعد، مردم از دوچرخه برای رسیدن به محل کار خود استفاده می‌کردند. این روند تا دهه 1920 ادامه پیدا کرد، اما در آن زمان به دلیل رشد مترو و محبوبیت ماشین ها، کاهش شدیدی در استفاده از دوچرخه رخ داد.

 

امروزه افراد زیادی برای رسیدن به محل کار خود از دوچرخه استفاده می‌کنند، برای تناسب اندام، حفاظت از محیط زیست، راحتی، صرفه‌جویی و تفریح.

 

تاریخچه‌ی مسابقه دوچرخه‌سواری

 

اولین مسابقه دوچرخه‌سواری ثبت‌شده در تاریخ، مربوط به 31 می سال 1868 در پارک سنت کلاود پاریس است. در این مسابقه کوتاه 1.2 کیلومتری فردی به نام جیمز مور برنده شد. شهرت و محبوبیت این مسابقات به سرعت در میان مردم زیاد شد و در اولین سری از بازی‌های مدرن المپیک در سال 1896، دوچرخه‌سواری جزو مسابقات قرار گرفت.

 

انواع مسابقات دوچرخه‌سواری

مسابقه دوچرخه‌سواری رشته چالش‌برانگیز و هیجان‌انگیزی است که ترکیبی از قدرت، تعادل، هماهنگی، استراتژی، دقت، پایداری و شجاعت است. این مسابقات به سه گروه عمده تقسیم می‌شوند: مسابقه جاده، پیست، و خارج از جاده.

 

مسابقه جاده:

 

جاده > Road Race | مسابقات جاده

این مسابقات با شروع انبوه بوده و در مسیرهای باز برگزار می‌شود. مسابقه به صورت گروهی آغازشده و شرکت‌کنندگان با سرعت به سمت خط پایان حرکت می‌کنند.

 

جاده > Criterium | کریتریوم

مسابقه‌ در جاده ای کوتاه انجام می شود. طول هر دور جاده بین 1.2 تا 3 کیلومتر باشد.

 

جاده > Hill Climb | صعود از تپه

در این مسابقه شرکت‌کنندگان به سمت نقطه‌ای میرانند که از نقطه‌ی شروع در سطح بالاتری قرار دارد.

 

جاده > Time Trail | تایم تریل | رکورد گیری

این مسابقه به صورت فردی یا گروهی در یک مسیر مشخص و بر اساس زمان انجام می‌شود.

 

جاده > مسابقه‌ی مرحله‌ای

این مسابقات بین 2 تا 14 روز برگزار می‌شود. زمان هر دوچرخه‌سوار در هر مرحله جمع شده و شخصی برنده است که کم‌ترین زمان مجموع را داشته باشد.

 

مسابقه در پیست

 

پیست > Madison relay | مدیسون

تیم ها از تکنیک هایی برای تعویض جا استفاده می‌کنند. این بازی نیازمند سرعت، مانورهای خطرناک و سطح بالایی از استقامت است.

 

پیست > Points Race | دور امتیازی

گروهی از دوچرخه‌سواران باهم شروع کرده و در دورهای مشخصی در مسابقه با سرعت از کنار هم رد می‌شوند. بسته به مکان آن‌ها در انتهای این دورها به آن‌ها امتیاز داده می‌شود.

 

پیست > Olympic Sprint | اسپرینت المپیک

دو تیم سه نفره از دو جهت مخالف مسابقه را آغاز می‌کنند. در دور اول نفر اول هر تیم تیم را رهبری می‌کند، در انتهای دور، از مسیر بیرون کشیده و نفر بعدی در دور بعد تیم را هدایت می کند و به همین ترتیب تا سه دور اعضا جابجا می‌شوند. در انتها تیمی با کمترین زمان برنده است.

 

پیست > Pursuit | تعقیب

در تعقیب که به صورت انفرادی یا تیمی انجام می شود، دو تیم شرکت‌کننده از دو جهت مخالف مسیر شروع به حرکت می‌کنند. برنده شخصی است که سریع تر مسیر تعیین‌شده را طی کند یا سریع تر طرف مقابل را بگیرد. طول مسیر در این مسابقات از 2 تا 4 کیلومتر متغیر است.

 

پیست > Sprint | اسپرینت

در این مسابقه دو یا چهار شرکت‌کننده هزار متر را پشت سر می‌گذارند. تمام این مسابقه در سرعت بالا انجام نمی شود، بلکه حتی گاهی دوچرخه سواران تقریباً بدون حرکت هستند. این مسابقه از مسابقات دیگر به مهارت بیشتری نیاز دارد. شرکت‌کنندگان سعی می‌کنند رقیبان خود را قبل از رسیدن به خط پایان برای رسیدن به جایگاه برتر فریب دهند.

 

پیست > Time Trial | تایم تریل | رکوردگیری

مسیر این مسابقات 1 کیلومتر است. مسابقه از مکان خاصی شروع‌شده و بر اساس زمان  می‌باشد. برای شرکت‌کنندگان ماهر این مسابقه نیازمند بیش‌ترین تلاش برای زمانی حدود 60 تا 90 ثانیه است. فردی که کمترین زمان را دارد برنده است.

 

خارج از مسیر

 

خارج از مسیر > BMX | بی ام ایکس

 

در مسیرهای خاکی بسته‌ای برگزار می‌شود و نیاز به پرش زیاد در آن است.

 

خارج از مسیر > Cyclocross | سایکلوکراس

این مسابقه برای یک ساعت طول کشیده و در مسیرهای کوتاه با زمین های متفاوت انجام می‌شود.

 

خارج از مسیر > Downhill | دانهیل | کوهستان

این مسابقات، رقابت های زمانی جداگانه هستند. شرکت‌کنندگان مسابقه را با وقفه های مشخص (مثلا 30 ثانیه) آغاز کرده و پس از مدت زمان معینی فواصل آن‌ها بررسی می‌شود. سریع‌ترین آن‌ها برنده است.

 

خارج از مسیر >  Cross-Country| کراس کانتری

 

این مسابقات در دورهایی متشکل از مسیرهای یک یا دو راه برگزار می‌شوند. اغلب بخش های عریض تر خاکی که فرصت های بهتری را برای عبور ایجاد می کند در این مسیرها در نظر گرفته می شود. اغلب در این مسابقات موانع زیادی وجود ندارد  و شرکت‌کنندگان بر اساس گروه سنی و توانایی‌ها با یکدیگر به رقابت می‌پردازند.

 

خارج از مسیر > Dirt Criterium

این مسابقه در مسیر دایره شکلی  با مسافت کم برگزار می‌شود. فاصله هر دور مسیر 1.2 تا 3 کیلومتر است.

 

خارج از مسیر >  Dual Slalom| اسلالوم دو نفره

در این مسابقه دو شرکت‌کننده به صورت شانه به شانه در مسیرهایی موازی شروع به حرکت می‌کنند. دو دوچرخه سوار، دو بار باهم مسابقه می‌دهند، هر بار در یک سمت جداگانه. فردی که سرعت کمتری دارد حذف‌شده و فرد دیگر که زمان کمتری کسب کرده است به دور بعد می رود.

 

خارج از مسیر > Point to Point | نقطه تا نقطه

مسابقه از نقطه‌ی مشخصی شروع‌شده و در نقطه‌ی دیگری به پایان می‌رسد. اغلب مسافت این مسابقه از مسابقه‌ی کراس کانتری بیشتر است.

 

خارج از مسیر > Speed Trails | اسپید تریل | مسیر سرعت

 

این مسابقه در مسیرهای کوتاهی که شامل موانعی مانند کنده‌ی درخت، صخره و آب است انجام می‌گیرد. این مسابقات به صورت فردی و بر اساس رکوردگیری، و یا به صورت چند نفره و حذفی انجام شود. مسابقه تا زمانی که یکی از شرکت‌کنندگان برنده شود ادامه دارد.

 

خارج از مسیر > Time Trials | تایم تریل

تایم تریل، یک مسابقه‌ی فردی یا تیمی در یک مسافت مشخص و بر اساس زمان است

 

خارج از مسیر > stage Races | مسابقات مرحله ای

ابن مسابقه ترکیبی از چندین مسابقه‌ی خارج از مسیر است و یک روز یا بیشتر ادامه دارد. زمان و امتیاز هر شخص برای هر رویداد جداگانه محاسبه‌شده و برنده فردی با کمترین زمان یا بیش‌ترین امتیاز است. برای هر مرحله به تنهایی نیز یک برنده مشخص می‌شود.

 

تجهیزات دوچرخه‌سواری
 

تجهیزات > شلوارک

 

این شلوارک های تنگ و کوتاه برای راحتی حین دوچرخه‌سواری طراحی‌شده‌اند. از خصوصیات آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. کاهش مقاومت باد
2. محافظت از پوست در مقابل اصطکاک پا با صندلی یا قاب دوچرخه
3. افزایش راحتی در طول مسیرهای طولانی
4. کاهش وزن لباس‌های فرد

تجهیزات > کلاه ایمنی

 

این کلاه‌ها طوری طراحی می شوند تا ضربه به سر در اثر افتادن فرد را کاهش داده و آثار جانبی، مانند تداخل با دید محیطی، کمی داشته باشند.

 

شمشیربازی

شمشیربازی یک فرم هنری و نمادی باستانی از قدرت و شکوه است. در این مقاله، با ورزش شمشیربازی آشنا شوید.

شمشیربازی

شمشیربازی ورزش جنگیدن با شمشیر است. آغاز شمشیربازی به شیوه‌ی امروزی، در اسپانیا بوده است که در آن چندین کتاب دراین‌باره نوشته شده بود. تاریخچه‌ی شمشیربازی به موازات پیشرفت تمدن ها ادامه دارد. همواره به شمشیربازی به عنوان چیزی فراتر از یک ورزش توجه شده است. شمشیربازی یک فرم هنری و نمادی باستانی از قدرت و شکوه است. اولین شواهد از این بازی در یک غار در مصر دیده می‌شود که به حدود 1200 سال قبل از میلاد مسیح بازمی‌گردد. در این تصویر دو فرد نقاب‌دار به همراه قضات و اسلحه هایشان دیده می‌شوند.

 

تغییرات اساسی شمشیربازی

در طول قرن 17 تغییرات اساسی زیادی در شمشیربازی به وجود آمد. در این زمان قوانینی برای شمشیربازی وضع شد که بازی را به مجموعه‌ای از حملات متناوب و دفاع تبدیل می‌کرد. در اوایل قرن 20 کشورهای فرانسه، ایتالیا و مجارستان در شمشیربازی بسیار ماهر شده بودند و اولین فدراسیون بین‌المللی شمشیر بازی در فرانسه تشکیل شد.

امروزه هیچ تکنیک فرانسوی یا مجارستانی برای شمشیربازی وجود ندارد، به جای آن این ورزش بیشتر متکی به تکنیک های فردی شده است.

 

انواع سلاح‌ها در شمشیربازی

 

سلاح > Foil (فویل یا فلوره)

یک سلاح فروبرنده سبک است که نیم تنه (شامل پشت)، گردن و بیخ ران ها را هدف قرار می دهد، اما دست یا پاها هدف قرار نمیگیرند. در این سلاح یک محافظ گرد قرار دارد که دست را از ضربه‌ی مستقیم حفظ می‌کند.

 

سلاح > Épée (اپه)

سلاحی شبیه به فویل اما خیلی سنگین‌تر است. دراپه، تمام بدن هدف قرار میگیرد. محافظ دست در این سلاح دایره‌ی بزرگی است که به سمت قبه شمشیر برمیگردد و به طور موثری از دست، که در اپه قابل هدف قرار دادن است محافظت می کند.

 

سلاح > Sabre (سابر)

یک سلاح سبک و برنده که قسمت بالا تنه به جز دست ها را هدف قرار می دهد. محافظ دست در این سلاح، از قبه شمشیر تا جایی که تیغه به دسته شمشیر متصل می شود ادامه دارد.

 

تجهیزات شمشیربازی

 

1. یک ژاکت که بالاتنه را پوشانده و تسمه‌ای دارد که از بین پا رد شود.

2. یک محافظ که زیر ژاکت قرارگرفته و به عنوان یک مانع در برابر ضربات شمشیر از آرنج و بازو محافظت می‌کند.

3. یک دستکش بلند برای دستی که سلاح با آن گرفته می‌شود. این دستکش از بالا رفتن تیغه از آستین ممانعت کرده و از آسیب دیدن دست جلوگیری می‌کند.

4. یک شلوار گشاد که بلندی آن تا روی زانو می‌رسد. این شلوار و ژاکت باید 10 سانتی‌متر روی هم قرار داشته باشند.

5. کفش‌هایی با کف صاف در پشت و پاشنه در جلو برای جلوگیری از سایش در هنگام جهش.

6. یک ماسک شامل یک محافظ گردن.

7. محافظ پلاستیکی قفسه سینه که برای خانم‌ها اجباری است.

 

قوانین شمشیربازی

 

زمین مسابقه در این بازی 14 متر طول و 1.5 متر پهنا دارد. قبل از شروع بازی باید شرکت‌کنندگان به یکدیگر، داور و تماشاگران با نگه‌داشتن محافظ شمشیر در کنار چانه ادای احترام کنند. در روی خط آن گارد، باید به گونه‌ای بایستند که یک پا جلو بوده، شمشیر به سمت حریف بوده و دست آزاد در پشتشان جمع شده باشد.

هر ست مسابقه 3 دقیقه است ولی اگر یکی از طرفین 15 امتیاز بگیرد، مسابقه زودتر به پایان می‌رسد. اگر زمان تمام‌شده و هیچ‌کدام از شرکت کنندگان به امتیاز 15 نرسیدند، برنده فردی است که امتیاز بالاتری را کسب کرده است. اگر پس از 9 دقیقه امتیازها مساوی بود، یک دقیقه وقت اضافه در نظر گرفته می‌شود که در آن فردی که اولین امتیاز را کسب کند برنده خواهد بود. برای گرفتن امتیاز هر بازیکن باید به منطقه‌ی مجاز حریف ضربه بزند. این مناطق برحسب قوانین مختلف، تغییر می کنند.

عنوان دومین مطلب آزمایشی من

این متن دومین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

زکات علم، نشر آن است. هر وبلاگ می تواند پایگاهی برای نشر علم و دانش باشد. بهره برداری علمی از وبلاگ ها نقش بسزایی در تولید محتوای مفید فارسی در اینترنت خواهد داشت. انتشار جزوات و متون درسی، یافته های تحقیقی و مقالات علمی از جمله کاربردهای علمی قابل تصور برای ,بلاگ ها است.

همچنین وبلاگ نویسی یکی از موثرترین شیوه های نوین اطلاع رسانی است و در جهان کم نیستند وبلاگ هایی که با رسانه های رسمی خبری رقابت می کنند. در بعد کسب و کار نیز، روز به روز بر تعداد شرکت هایی که اطلاع رسانی محصولات، خدمات و رویدادهای خود را از طریق بلاگ انجام می دهند افزوده می شود.

عنوان اولین مطلب آزمایشی من

این متن اولین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!

اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.

همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.